சிக்கன் பாக்ஸ் - 1

பகுதி 1

நிரு…என்னை விட என்னை அதிகமாகவே புரிந்து கொண்ட என் தேவதை! என் மனதிற்குள் சிம்மாசனமிட்டு அமர்ந்து தனியாட்சி புரியும் சர்வாதிகாரி. என் ஆழ்மனதில் பொதிந்து கிடக்கும் பற்பல அழகிய நினைவுகளில் நிறைந்து பூத்திருக்கும் இளவரசி.


அவளுக்கும் என்னை பிடிக்கும், மணிக்கனக்கில் என்னோடு பேசப் பிடிக்கும், யாருமற்ற சாலையில் என் கரம் கோர்த்து நடக்க பிடிக்கும், என் சின்ன சின்ன குறும்புகள் பிடிக்கும், என் செல்ல சண்டைகள் பிடிக்கும், என் சிரிப்பு, என் சீண்டல், என் கோபம், என் அழுகை, என் பார்வை, என் மெளனம்…எல்லாமே, எல்லாமே பிடிக்கும்…ஏன், என் காதலை கூட அவளால் வெறுக்க முடியவில்லையே…மறுக்க மட்டுமே முடிந்தது!


அன்று ஹோலி, வண்ணம் பூச வந்து என் எண்ணத்தோடு அவள் விளையாடிய திருநாள்.


“ஹோலி ஹை…”


“ஹே…நோ, நோ, நிரு…வேணாம், வெள்ள சட்டை, வீணா போய்டும்” நான் சொல்ல சொல்ல கேட்காமல், என் முதுகு, என் கன்னம், என்று எல்லா இடத்திலும் தன் கைவரிசையை காட்டினாள்.


ஹய்யோ என்று சலித்துக் கொண்டு சட்டையை பார்த்தால், அதே பளீர் நிறத்தில்…


“நல்லா ஏமாந்தியா?” வண்ணங்கள் ஏதுமற்ற தன் கைகளை இரு புறமும் ஆட்டி,ஆட்டி, முகத்தை கோனித்து பழிப்பு காட்டி, சிரித்த படியே ஓடினாள், என் தேவதை! ஒரு நொடி, அவள் முதுகுக்கு பின்னால், சிறகுகள் இருப்பது போலவே தோன்றியது. உற்றுப் பார்த்தேன், வெள்ளை துகிலென, இரு புறமும், விறிந்து பறந்த அவள் வெள்ளை துப்பட்டா!


அன்று அவள் என் மேல் வண்ணம் பூசா விட்டாலும் கூட, என் வாழ்வில் பல வண்ணங்கள் பூசி சென்றவள்! என் மனதை சிறகடித்து பறக்கச் செய்தவள். என் உணர்ச்சிகளை உயிர்ப்பித்து, உடல், உயிர் இரண்டும் ஒரே தருணத்தில் சிலிர்க்க செய்தவள், காதல் என்ற பரவசத்தை, அந்த அழகான அனுபவத்தை நான் உணரச் செய்தவள், என் நிரு…


“ப்ரவீன், என்னடா பண்ணிட்டு இருக்க?”


நான் கேக்கவும், “சாரி டா…ஏதோ கண்ணுல பட்டுதேன்னு எடுத்து படிக்க ஆரம்பிச்சிட்டேன்…உன் டைரி…சாரி டா…” என்றான் என் அறை நண்பன் ப்ரவீன், பள்ளியில் என்னோடு படித்து, பின் மீண்டும் அமெரிக்காவில் பார்த்து, எங்கள் நட்பை புதுப்பித்தவன்.


“ஹ்ம்ம்…படிச்சுட்ட, அப்புறம் எதுக்கு சாரி?”


“ஆமா, நிரு, நிரு ன்னு எழுதி இருக்கியே…யாரு இது?”


“நிரு… நிரஞ்சனா...”


“உன் ஃப்ரெண்டு நிரஞ்சனாவா!!!?


“ஹ்ம்ம்…ஆமா…”


“என்னது?? ஆமாவா? என்னால நம்பவே முடியல…இப்ப நீங்க ரெண்டு பேரும் பேசிக்கறது, சாட் பண்ணிகிறது இதெல்லாம் பாத்தா, உங்களுக்குள்ள ஒரு பெர்ஸண்ட் கூட லவ் இருக்கற மாதிரி தெரியலயேடா…”


“ஆமா…உண்மை தான்”


“அப்புறம் எப்டி இது…இதெல்லாம் அவளுக்கு தெரியாதோ?”


“இல்ல, இல்ல, அவளுக்கும் தெரியும்…”


“என்னது தெரியுமா? அப்புறம் எப்டிடா? இவ்ளோ கேஷுவலா? ஓ!! இப்ப நீ இதெல்லாத்தையும் மறந்துட்டியா?”


“இல்ல, எதயும் மறக்கல…இப்பயும் அவள லவ் பண்றேன்…ஆனா, அவ ஒத்துக்கனும்ங்கற எதிர்பார்ப்பு எதுவும் இல்லாம லவ் பண்றேன்…”


“சத்தியமா புரியல…”


“I am not her cup of tea –ன்னு எனக்கு தெரியும், எதுவும் நடக்க போறதில்லைன்னும் எனக்கு தெரியும்…திடீர்ன்னு அவ மாற மாட்டாளாங்கற நப்பாசை எல்லாம் எனக்கு துளி கூட இல்ல…ஆனா, அதுக்காக என் மனச மாத்திக்க மாட்டேன்…”


“மனச மாத்திக்காம? தமிழ் ஹீரோ முரளி மாதிரி இருக்க போறியா?”


“ச்சே…ச்சே…அப்டி எல்லாம் இல்ல, லவ் இஸ் அ சிக்கன் பாக்ஸ் டா…ஒரு தடவ வந்துட்டா, மறுபடியும் வரது ரொம்ப கஷ்டம்…அதே சமயத்துல, அது வந்த தளும்பு மறையறதுக்கும் கொஞ்ச நாள் எடுக்கும்”


“உனக்கு இப்பவும் அவள பிடிக்கும்ன்னு அவளுக்கு தெரியுமா?


“ஹ்ம்ம்…தெரியுமே…”


“எப்டி இவ்ளோ நல்ல ஃப்ரெண்ட்ஸா இருக்கு முடியுது உங்களால? உனக்கு ஒரு சின்ன உறுத்தலோ, இல்ல அவளுக்கு உன் மேல ஒரு சின்ன பயமோ, சந்தேகமோ…துளி கூட இல்லையா?”


“ஹூம்…ஹூம்...இல்ல, அது தான் என் நிரு… ”

ப்ரவீன் கொஞ்ச நேரம் எதுவுமே பேசாம இருந்தான், ரொம்ப நாள் கழிச்சு மறுபடியும் பழைய நினைவுகள்…மனசுக்குள்ள குட்டி, குட்டியா பூ பூத்த மாதிரி உணர்ந்தேன்! அதனால தான் மலரும் நினைவுகள்ன்னு சொல்றாங்களோ? காலம்ங்கற மாமழை, நினைவுகள்ங்கற சின்ன, சின்ன சாரல காணாம செய்துடுதே! தேக்கி வைத்த நினைவுகள, வெளியே கொட்ட கொட்ட தான், எத்தனை ஆழமாக ஊற்றெடுக்குது? இன்னிக்கு எல்லாத்தையும் யார் கிட்டயாவது அருவியா கொட்டனும் போல தோணுது…

டிஸ்கி:
“எப்ப, ஏன் அவனுக்கு காதல் வந்துச்சு? அதுக்கு அப்புறம் என்ன ஆச்சு? “ இப்படி பல கேள்விகளுக்கு விடை எதுவும் சொல்லாமலே, ஒரு கோர்வையும் இல்லாமல், ஒரு நண்பனின் ஒரு பக்க கதையை (his one side of the story), அவன் உணர்வுகளை, அவனுக்குள் இருக்கும் அழகான நினைவுகளை, அவன் வாயால் கேட்கும் ஒரு ஃபீல் ஏற்படுத்தும் ஒரு சின்ன முயற்சி தான் இந்த கதை.
[தொடரும்]