அப்பாவும்/சைக்கிளும் நானும்...

அபியும் நானும் படத்துல சைக்கிள் சீன் பாக்கும் போது, எனக்குள்ளும் பல சைக்கிள் சீன் சைக்கிள் சக்கரம் சுத்தற மாதிரி ரீவைண்ட் ஆகி எல்.கே.ஜி வரைக்கும் போய் அடுத்த மொக்கைக்கும் ஒரு வழி வகுத்துருச்சு…

இனி அப்பாவும்/சைக்கிளும் நானும்…

என்னையும், அக்காவையும் சைக்கிள்ள கூட்டிட்டு போவாரு அப்பா. எனக்கு அதுல போகவே பிடிக்காது, ஏன்னா எங்கக்கா மட்டும் பின்னாடி ஜாலியா உக்காந்துட்டு வர, நான் மட்டும் முன்னாடி இருக்கற கம்பியில தான் உக்காறனும் :( இந்த சோகம் நிகழ்ந்தது எல்.கே.ஜி யில. என்னோட இந்த வருத்தத்த பரிசீலனை செஞ்சு எங்க அப்பா, அழகா குட்டியா ஒரு சீட் வாங்கி அந்த கம்பியில பொருத்தி வச்சுட்டாரு…அதுக்கப்புறம் சைக்கிள் பயணம் எல்லாம் ஒரே ஜாலி தான்…

கொஞ்சம் கால் நீளமானதுக்கப்புறம், ஆனா மூளை அவ்வளவா வளராத வயசுல சைக்கிள் முன் கம்பியில மட்டும் குழந்தைங்கள ஏத்திட்டு போகக் கூடாது! இல்லன்னா, சைக்கிள் சக்கரத்துக்குள்ள கால விட்டுகிட்டு, பின்னாளில் கனுக்கால்ல ஒரு பெரிய தளும்போட தான் அந்த குழந்தைங்க சுத்த வேண்டியது வரும்! என்ன பண்றது? இப்படி ஒரு அறிவுரைய எங்கப்பாவுக்கு அப்ப யாரும் குடுக்கல!!! இது நடந்தது ஒன்னாப்புலையா, ரெண்டாப்புலையான்னு எனக்கு சரியா ஞாபகம் இல்ல…

சரி, மூளை கொஞ்சம் வளர்ந்திருந்தாலும், அத சுத்தமா உபயோகிக்க தெரியாத குழந்தைங்களை சைக்கிள்ள பின்னாடி சீட்ல கூட ஏத்திட்டு போகக் கூடாதுன்னு எங்கப்பாவுக்கு நான் தான் சொல்லிக் குடுத்தேன் :) ஒரு நாள் சைக்கிள் பயணத்தின் போது எனக்குள்ள ஒரு விபரீத ஆசை…ஓடுற சைக்கிள்ள இருந்து ஸ்டைலா இறங்கனுங்கறது தான் அது! எங்கப்பா கிட்ட, “அப்பா! நான் இப்ப சைக்கிள்ள இருந்து இறங்க போறேன்!!!” ன்னு கூலா அனெளன்ஸ் பண்ணிட்டு, எங்கப்பா வேணாம்னு அலர்றதுக்குள்ள, கீழ குதிச்சு, கை, காலெல்லாம் வீர விழுப்புண்களை வாங்கினப்பா நான் நாலாங்கிளாஸ்…

“எம்புருஷனும் கச்சேரிக்கி போனாங்கற கதையா இருக்கு…” இப்படி ஒரு பழமொழி உண்டு எங்க ஊர்ல. இந்த மாதிரி, “திவ்யாவும் சைக்கிள் கத்துக்க போனா” ங்க கதையா, ஐஞ்சாவதுல ஆரம்பிச்சு ஏழாவது வரைக்கும் ஒவ்வொரு லீவும் சைக்கிள் கத்துக்கறேன்னு ஊர சுத்துவேன்…ஆனாலும், சைக்கிள ஒழுங்கா கத்துகிட்ட பாடில்லை, போதாக் குறைக்கு வாடகைக்கு வாங்கின சைக்கிள் எல்லாம் பஞ்சர் பண்ணதால, அந்த கடை பக்கமே போக முடியாத ஒரு அவலம் :( அப்படி இருக்கும் போது ஒரு நாள்….ஸ்கூல் முடுஞ்சு நடந்து வந்துகிட்டு இருந்தேன்…அப்ப எதிர்ல எங்கப்பா மாதிரி ஒருத்தர், கஷ்டப்பட்டு ஒரு குட்டி சைக்கிள ஓட்டிட்டு வந்துட்டு இருந்தார். பாக்கவே செம காமடியா இருந்துச்சு. யாருடா இதுன்னு பாத்தா, அப்பாவே தான்! என்னதிதுன்னு நான் திரு திருன்னு முழிக்கவும், அப்பா, “உனக்கு தான் புது சைக்கிள்!!!” ன்னு சொன்னாரு. Pink color lady bird, my first ever possession! இது நடந்தது ஏழாவதுல…

(அப்புறம் அந்த சைக்கிள வச்சிகிட்டு அடிச்ச கூத்துக்கும் இந்த பதிவுக்கும் சம்பந்தம் இல்லைங்கறனால, அதெல்லாம் இதுல வேண்டாம்;) )

எல்லாத்தையும் சொல்லிட்டு எங்கப்பாவோட சைக்கிள பத்தி சொல்லன்னா எப்படி? எங்க வீட்ல ரொம்ப வருஷமா ஒரு தொன்று தொட்ட சைக்கிள் இருந்துச்சு. (நான் கீழ குதிச்சு சாகசம் பண்ண அதே சைக்கிள் தான்). நாங்கெல்லாம் எவ்வளவோ சொல்லிப் பாத்தும், எங்கப்பா அத விக்காம வச்சிருந்தார். “இது நான் வேலைக்கு போய் முதன் முதல்ல வாங்கின சைக்கிள்” ஒரு சென்டிமென்ட்ட வேற போட்டார்.

அதுவும் வீட்டுக் கொள்ளையில, ரொம்ப வருஷமா தேமேன்னு தேஞ்சு போய் நின்னுட்டு இருந்துச்சு. (அதாவது இந்த படத்துல இருக்கற சைக்கிள் மாதிரி ஆய்டுச்சுன்னு வச்சுக்கோங்களேன் :) )கடைசியா மனசு வந்து ஒரு நாள், “சரி…காயிலாங் கடையில போடற அளவுக்கு ஆயிடுச்சு. பேசாம இத வித்தர்லாம்ன்னு இருக்கேன்” எங்கப்பா இழுக்கவும், நாங்கெல்லாம் கோரஸா, “அத செய்ங்க முதல்ல” ன்னு சொல்லி, அவர விரட்டினோம். சைக்கிள் கடைல இருந்து ஒரு ஆள கூட்டிட்டு வந்து பேசி அனுப்ச்சுட்டு சோகமே உருவாகி வந்த அப்பா கிட்ட, “என்னப்பா, எடுத்துக்க மாட்டேன்னு சொல்லிட்டானா?” கேட்டதுக்கு, “எடுத்தக்க மாட்டேன்னு சொல்லி இருந்தா கூட பரவாயில்லைம்மா, இத எடுத்துட்டு போறதுன்னா, எனக்கு அம்பது ரூபா குடுங்க!” ன்னு கேக்குறான். ’அவ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்’ :’(