அவரவர் வாழ்க்கையில் ஆயிரம் ஆயிரம் மாற்றங்கள்…

சீன் 1அன்று (1988-1990)
நான்: அம்மா…கதை சொல்லுமா…

அம்மா: கதையா…ஹூம்….ஒரு ஊர்ல ஒரு நரி இருந்துச்சாம்…

நான்: வேணாம்…வேணாம்…புலி கதை சொல்லு…

அம்மா (மனசுக்குள்ள) : ஹய்யோ, இவளுக்கு கதை சொல்லியே ஒரு வழி ஆய்டுவேன் போல இருக்கே…

**************************************

சீன் 2அன்று (1990-1994)
அம்மா: நான் என்ன வாங்கிட்டு வந்துருக்கேன் சொல்லு பாப்போம்?

நான்: என்ன???? என்ன??? சொல்லு, சொல்லு…

அம்மா: டொட்டொ டொய்ங்….காமிக்ஸ் புக்கு…

நான்: ஹய்யா!!!!

**************************************

சீன் 1இன்று (2007-2008)
நான்: அம்மா…என் கதைய கேளும்மா…

அம்மா: கதையா…ஹூம்….

நான்: கேக்குறியா? இல்லயா?

அம்மா (மனசுக்குள்ள) : ஹய்யோ, இவகிட்ட கதை கேட்டே ஒரு வழி ஆய்டுவேன் போல இருக்கே…

**************************************

சீன் 2இன்று (2007-2008)
நான்: நான் ட்ரெய்ன்ல என்ன பண்ணிட்டு வந்தேன்னு சொல்லு பாப்போம்?

அம்மா: என்ன பண்ண?

நான்: நான் புதுசா ஒரு கதை எழுதியிருக்கேனே!!! இப்ப சொல்றேன் கேளு…

அம்மா: ஹயய்ய்யோ!!!

**************************************

அம்மாவ பத்தி எழுதிட்டு அப்பாவ விட்டுட்டா எப்டி? இப்போ அப்பா சீன்ஸ்
சீன் 1அன்று (1988-1990)
நான்: அப்பா…கதை சொல்லுங்கப்பா…

அப்பா: கதையா…இன்னைக்கு தான் லைபர்ரில ஒரு சூப்பர் புக் பாத்தேன், நாளைக்கு லஞ்சு டைம்ல படிச்சுட்டு வந்து சொல்றேன்…

நான் (அடுத்த நாள்): அந்த புக்க படிச்சீங்களாப்பா?

அப்பா: இன்னைக்கு பாதி தான் படிச்சேன்…நாளைக்கு முழுசா சொல்றேன்…

இப்டியே எல்லா நாளும் ஒடி போச்சு :-(

**************************************

சீன் 2இன்று (2007-2008)

நான்: அப்பா…நான் எழுதின கதைய படிச்சீங்களா?

அப்பா: எங்க? உங்கம்மா தான் கம்ப்யுட்டர் போடறா…எனக்கு காட்டறதே இல்ல ஒன்னும்…

நான்: அப்டீன்னா, நானே இப்ப சொல்றேன்…கேளுங்க….

அப்பா: ஹ்ம்ம்ம்….நான் அப்டியே ஒரு வாக் போய்ட்டு வந்துடறேனே…

இப்டியே இது வரைக்கும் எஸ்கேப்பு…

மாமா உன் பொண்ண குடு...பார்ட் 5

பார்ட் 5
பெரிய மாமா இப்டி வந்து கேக்கவும், விவேக்கு என்ன பண்றதுன்னே புரியல.
"என்ன மாமா சொல்றீங்க?"
"ஆமாம் டா, எங்க எல்லார் விருப்பமும் அது தான், நீ தான் வித்யாவ கல்யாணம் பண்ணிக்கனும், இப்ப வேற வழியே இல்ல", இது விவேக்கோட அம்மா விஜயா.

கொஞ்ச நேரம் அமைதியா இருந்த விவேக், விஸ்வநாதன் கிட்ட போய், "ஏன் மாமா…எல்லாரும் குடும்ப மானம் போச்சு, குடும்ப கெளரவம் போச்சுன்னு பொலம்பறீங்களே? யாராவது, நம்ம வீட்டுப் பொண்ணுக்கு இஷ்ட்டமில்லாத ஒருத்தனோட நடக்க இருந்த கல்யாணம் நடக்கலைன்னு சந்தோஷப்பட்டீங்களா?" ன்னு கேட்டான்.

அதுக்கு விஸ்வநாதன் "அத பத்தி எனக்கும் சந்தோஷம் தான்டா…இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல சொந்தக்காரங்க எல்லாரும் வந்துடுவாங்கலே? அவங்க முகத்துல நான் எப்டி முழிப்பேன்? என் ஒரே பொண்ணுக்கா இப்டி எல்லாம் நடக்கனும்?"

"தப்பு மாமா, ரொம்ப தப்பு..."

அதுக்குள்ள விவேக்கோட அப்பா, "டேய், கேட்ட கேள்விக்கு பதில் சொல்லாம, என்னனவோ பேசிக்கிட்டு…முதல்ல போய் டிரஸ மாத்திட்டு, மாலைய போட்டுட்டு வா" ன்னு அதட்டவும்,

விவேக், "இருங்கப்பா! அதுக்கு முன்னாடி என்ன கொஞ்சம் பேச விடுங்க…இத பாருங்க மாமா! மாப்ளைய நேர்லையே பாக்காம கல்யாணம் ஃபிக்ஸ் பண்ணது முதல் தப்பு, வித்யா வந்து ஏதோ சரியில்லைன்னு சொல்லியும் கூட, சின்ன பொண்ணு, அவளுக்கு என்ன தெரியும்ன்னு அலட்சியம் பண்ணது ரெண்டாவது தப்பு...அதெல்லாம் கூட இப்ப சரி ஆய்டுச்சு, ஆனா இப்ப மறுபடியும் பண்றீங்க பாருங்க, அது தான் மாமா ரொம்ப பெரிய தப்பு.."

"என்னடா சொல்ற?"

"ஆமா மாமா...பதட்டமா இருக்கற நேரத்துல இப்டி அவசர அவசரமா முடிவு எடுக்கறீங்களே, அத தான் மாமா சொல்றேன்"

"இப்ப கல்யாணம் நடக்கலைன்னா, நாளைக்கு என் பொண்ண யாரு கல்யாணம் பண்ணிக்குவா? அப்டியே ஒருத்தன் வந்தாலும், அதுக்கு எவ்ளோ காலம் ஆகுமோ?"

"கல்யாணம் நடக்காம இருக்க போற ஒரு சில வருஷங்கள பத்தி யோசிக்கறீங்களே? கல்யாணம் முடிஞ்சு வாழ போற 30,40 வருஷத்த பத்தி ஏன் யோசிக்க மாட்டேங்கறீங்க? இப்ப வித்யாவுக்கு தேவை கல்யாணம் இல்ல மாமா, டைம்…ஆமா, இதெல்லாத்தையும் மறந்துட்டு நார்மல் ஆகறதுக்கு, டைம் தான் வேணும் அவளுக்கு...கண்டிப்பா, அவள நிஜமாவே புடிச்ச ஒருத்தனா, அவள புரிஞ்சுக்கிட்டவனா, ஒருத்தன் வருவான்...ஏன்,அந்த ஒருத்தன் நானா கூட இருக்கலாம், ஆனா...அத முடிவு பண்ண வேண்டிய நேரம் இது இல்ல, அவளுக்கு டைம் குடுங்க, அதுக்கப்பறமும் அவளுக்கு உடனே கல்யாணம் பண்ணிக்கனும்ன்னு தோணுச்சுண்ணா, என்னையும் புடிச்சிருந்துச்சுண்ணா, அப்ப சொல்லுங்க, நான் முழு மனசோட இந்த கல்யாணத்துக்கு ஒத்துக்கறேன்"

"நீ சொல்றதும் நியாயம் தான்டா…ஆனா, நாளைக்கு என் பொண்ணு கல்யாணம் நடக்கலைன்னா ஊர்ல எல்லாரும் என்ன பேசுவாங்க?"

"ஊர்ல இருக்கறவங்களுக்காக உங்க சொந்த பொண்ணு வாழ்க்கைய முடிவு பண்ணப் போறீங்களா மாமா? எப்டியாவது என் பொண்ணு கல்யாணத்த முடிக்கனும், முடிக்கனும்ன்னு சொல்றீங்களே? கல்யாணம்ங்கறது, முடிவு இல்ல மாமா…அது ஒரு புது வாழ்கையோட ஆரம்பம்…இதுக்கப்பறமும் இந்த கல்யாணத்த நடத்தியே ஆகனும்ன்னு நீங்க எல்லாரும் ஆசை பட்டீங்கன்னா, நான் ரெடி மாமா..."

கொஞ்ச நேரம் எல்லாரும் எதுவுமே பேசாம அமைதியா இருந்தாங்க. கடசியா, ஒரு முடிவுக்கு வந்தவரா, விஸ்வநாதன், "வித்யா மா! ரொம்ப டையர்டா இருப்ப...எல்லாத்தையும் மறந்துட்டு வீட்டுக்கு போய் தூங்கு, அப்பா மண்டபத்துல எல்லாத்தையும் செட்டில் பண்ணிட்டு சீக்ரம் வீட்டுக்கு வந்துடறேன்" ன்னு சொன்னாரு.

அப்ப தான் எல்லார் முகத்திலையும் ஒரு நிம்மதி தெரிஞ்சுது.

விஸ்வநாதன் விவேக் கைய்ய புடிச்சுட்டு, "உன்ன பத்தி நான் என்னவோன்னு நினச்சுட்டன்டா மாப்ள, எனக்கு ரொம்ப ஈசியா புரிய வச்சுட்ட, ரொம்ப தாங்ஸ் டா"

"என்ன மாமா? தாங்ஸ் எல்லாம் சொல்லிக்கிட்டு? வாங்க நாம ஆக வேண்டிய வேலைய மொதல்ல பாப்போம்"

அப்டி இப்டின்னு விவேக் கிளம்ப வேண்டிய நாளும் வந்துடுச்சு.

விவேக் அவங்க அம்மா கிட்ட, "என்ன மா? என் மேல கோவமா இருக்கீங்களா?" ன்னு கேட்டான்.

"நான் ஏன்டா உன் மேல கோவப் பட போறேன்?"

"அதில்ல, நான் வித்யாவ கல்யாணம் பண்ணிக்கலையேன்னு..."

"நீ வித்யாவ கல்யாணம் பண்ணி இருந்தா கூட நான் இவ்ளோ சந்தோஷ்ப்பட்டிருக்க மாட்டேன், என் பய்யன் இன்னும் விளையாட்டு பிள்ளையாவே இருக்கான்னு நினச்சுட்டு இருந்தேன்... எப்படா நீ இவ்ளோ பெரிய மனுஷன் ஆன? எனக்கு அப்டியே பூரிச்சு போய்டுச்சு தெரியுமா?"

விவேக் சிரிச்சுட்டே, "ஹய்யோ அம்மா! நான் இப்ப கூட தீராத விளையாட்டுப் பிள்ளை தான்" ன்னு சொல்லவும் விஜயாவும் அவனோட சேந்து சிரிச்சாங்க.

ஏர்போர்ட்டுக்கு விவேக், விக்ரம், அவன் அப்பா, அம்மா, அப்புறம் அவனோட சில பல, அத்தை, மாமா, எல்லாரும் போயிருந்தாங்க. வித்யாவும் போயிருந்தா.

வித்யா விவேக் கிட்ட வந்து, "விவேக்! உன்கிட்ட ஒன்னு சொல்லனும் நினச்சுட்டு இருந்தேன்..."

"சொல்லு வித்யா!"

"ரொம்ப தாங்ஸ் விவேக்...நீ மட்டும் அண்ணன அவங்க வீட்டுக்கு முண்ணாடியே அனுபலைன்னா என்ன ஆயிருக்கும்ன்னு என்னால நினச்சு கூட பாக்க முடியல..." இத சொல்லும் போது வித்யாவுக்கு கண்ணெல்லாம் அப்டியே கலங்கிடுச்சு.

"ச்சே, ச்சே...இதுக்கு போய் எதுக்குடீ தாங்ஸ் எல்லாம்? என்ன தான் இருந்தாலும் நீ எனக்கு identity crisis வராம காப்பாத்தி இருக்க...உனக்காக இதக் கூட பண்ணலைன்னா எப்டி?"

"என்னது? ஐடன்டி க்கரைசிஸ்ஸா ஆ?"

"ஆமா...என்னோட எல்லா செர்டிஃபிகேட்ஸ்லையும் இருக்கு, நீ குடுத்த ஐடன்டி, 'எ ஸ்கார் இன் த லெஃட் ஆர்ம்..."

"போடா!!! எப்ப பாத்தாலும்..." ரெண்டு பேரும் கொஞ்ச நேரம் நினச்சு நினச்சு சிரிச்சுட்டு இருந்தாங்க.

அப்புறம் வித்யா, "ஹே! அப்றம் இன்னொன்னு கேக்கனும் நினச்சேன்...உண்மைய சொல்லு, உனக்கு யு.யெஸ்ல கேர்ள் ஃபிரண்ட் இருக்கு தான? அதனால தான அன்னிக்கு எங்க அப்பா கிட்ட பயங்கரமா லெக்சர் அடிச்சு தப்பிச்ச?"

விவேக் ரொம்ப சீரியஸா முகத்த வச்சுக்கிட்டு, ஆனா கண்ல குறும்போட, "இல்ல, நீ நினைக்கற மாதிரி எல்லாம் இன்னும் எதுவும் இல்ல, அந்த இடம் இன்னும் காலியா தான் இருக்கு, நீ வேனா அப்ளை பண்றியா?"

"அடிங்ங்க..." ரெண்டு பேரும் மருபடியும் பலமா சிரிக்க ஆரம்பிச்சுட்டாங்க.

செக்யூரிட்டி செக் தாண்டரதுக்குள்ள விவேக்கோட ஃபோன் அடிச்சுது. விவேக் ஃபிரண்ட் தினேஷ் தான்.

"என்னடா, கிளம்பிட்டயா? கல்யாணம் எல்லாம் எப்டி நடந்துது?"

"கல்யாணமா? நீ மெய்லே ச்செக் பண்ணலையாடா? ஆன்லைன்லையும் கானோம்?"

"ஆமா டா, ஒரே வேலை, ஏன் என்ன ஆச்சு?"

"கல்யாணம் நின்னுடுச்சுடா..நான் உனக்கு வந்து சொல்றேன்..."

"என்னது? நின்னுடுச்சா? ...அடப் பாவமே! சரி, வித்யா இப்ப எப்டி இருக்கா? இஸ் ஷீ ஆல் ரைட்?"

"ஹ்ம்ம், ஒகே...ஓரளவுக்கு ஷீ இஸ் பேக் டூ நார்மல் நவ்"

"ஒ...பரவால்ல, குட்...அப்ப வேக்கன்சி இருக்கு, ஒரு அப்ளிக்கேஷன் போடலாம்ன்னு சொல்லு..."

"டேய்ய்!!! அவ என் மாமா பொண்ணு டா"

"அடச்சே! உனக்கு தான்டா சொன்னேன்..."

"அது!!!"

எல்லாரையும் பாத்து ஒரு சல்யூட் அடிச்சுட்டு, ஸ்டைலா நடந்து லாஞ்ச்சுக்குள்ள போனான் விவேக்.

***************************முற்றும்********************************************

மாமா உன் பொண்ண குடு...பார்ட் 4

பகுதி 1, பகுதி 2, பகுதி 3

"டேய் அண்ணா! எழுந்திரி...உனக்கு ஃபோன்..." கைல மொபைலோட விவேக் தம்பி விக்ரம் அவன எழுப்பினான்.

"போடா...எனக்கு தூக்கம் வருது, நான் அப்புறம் பேசறேன்"

"வித்யா டா, உன்கிட்ட ஏதோ கேக்கானுமாம்"

"வித்யாவா? குடு...ஹலோ"

"விவேக்..."

"சொல்லு வித்யா"

"அவர் கிட்ட பேசினியா?"

"யாரு? ஓ...சாரி வித்யா, மறந்தே போயிட்டேன், சாரி..."

"ஓ...பேசலையா? சரி விடு" இருந்தாலும் அவ குரல்ல இருந்த ஏமாற்றம் அவனுக்கு தெரிஞ்சுது, உடனே அவனும்
"ஏய்...இன்னைக்கு வேனா பேசி பாக்கட்டுமா?"

"வேணாம் போ! நாளைக்கு கல்யாணம்...இன்னைக்கு பேசி என்ன ஆகப் போகுது?"

"சரி, அப்புறம் வரேன் வீட்டுக்கு, பாக்கலாம், பை"

"ஒகே, பை"

விவேக் ஃபோன வச்சவுடனே, "டேய் விக்கி! கெளம்புடா, அப்டியே வித்யா மாமனார் வீடு வரைக்கு போயிட்டு வந்துடலாம்"

"இப்ப எதுக்குடா? அதான் எல்லாத்தையும் சாய்ந்தரம் மண்டபத்துல பாக்க போறமே?"

"சும்மா வாடா, போய் வித்யா மாப்ளைய ஒரு இன்டர்வியு எடுத்துட்டு வருவோம்"

அவங்க வீட்டுக்கு ஃபோன் பண்ணி, நேத்து தான் யு.எஸ்ல இருந்து வந்திருக்கனால சும்மா மாப்ளைய பாக்க வரோம்னு சொல்லிட்டு ரெண்டு பேரும் கெளம்பி போனாங்க.
மாப்ள வீட்டுக்கு போயிட்டு, ஒரு ஆட்டோ புடிச்சு இப்ப நேரா வித்யா வீட்டுக்கு போயிட்டு இருந்தாங்க விவேக்கும், விக்ரமும்.

விவேக் ஒண்ணுமே பேசாம அமைதியா வந்தான். கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு விக்ரம், "டேய் அண்ணா! என்னடா ஒண்ணுமே பேச மாடிங்கற?"

"கொஞ்ச நேரம் அமைதியா வாடா"

மறுபடியும் கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு விக்ரம், "என்னக்கென்னவோ அந்த மாப்ளைய புடிக்கல டா" ன்னு சொன்னான்.

"ஏண்டா விக்கி அப்டி சொல்ற?"

"பின்ன என்னடா? அவர பாத்தா நாளைக்கு கல்யாணம் ஆகப் போறவரு மாதிரியா இருக்காரு? அவரு மட்டும் இல்ல, அவங்க வீட்ல எல்லாரும் அப்டி தான் இருக்காங்க, ஒரு சந்தோஷமாவே இல்ல"

"ஆமாடா, நானும் அத பத்தி தான் யோசிச்சிட்டு இருக்கேன்"

"பேசாம மாமா கிட்ட சொல்லுடுவோமா?"

"என்னன்னுடா சொல்றது? என்ன பிரச்சனன்னே தெரியாம? அதுவும் நம்ம சொன்னா என்ன சொல்லுவாங்க? சின்ன பசங்க, உங்களுக்கு ஒன்னும் தெரியாதுன்னு சொல்லிடுவாங்க"
விவேக் அவன் தம்பி கிட்ட இப்டி சொல்லிட்டாலும், அவனுக்குள்ள யார் கிட்டயாவது சொல்லி, என்னன்னு பாக்க சொல்லனும்னு ஒரு எண்ணம் ஓடாம இல்ல.

ஆட்டோ வித்யா வீட்டு முன்னாடி நிக்கரறதுக்கும், அவங்க வீட்ல இருந்து எல்லாரும் வெளிய வர்றதுக்கும் சரியா இருந்துச்சு. எல்லாரும் மண்டபத்துக்கு போக ரெடியா கிளம்பி நின்னுட்டு இருந்தாங்க.

வித்யா ஃபுல் கல்யாணப் பொண்ணு மேக் அப்ல இருந்தா, அவள அப்டி பாத்தவுடனே விவேக்கு மனசுல இருந்த குழப்பெல்லாம் போய்டுச்சு, கல்யாணம் நல்ல படியா நடக்கும், இப்போதைக்கு யார் கிட்டயும் எதுவும் சொல்ல வேண்டாம்னு முடிவு பண்ணிட்டான்.

விவேக்கோட அப்பா, "ரெண்டு பேரும் கிளம்பி எங்கடா போனீங்க? இங்க வந்து இருப்பீங்கன்னு நினச்சா, இங்கயும் காணோம்? சரி, சரி, கிளம்புங்க, இப்பயே மண்டபத்துக்கு போறோம், மத்யான சாப்பாடு அங்க தான்"

மண்டபத்துக்கு போனப்புறம் விவேக், வித்யாவ சமாதானப் படுத்தறதுக்காக,
"ஏய் லூசு! நான் போய் அவர பாத்தேன்...கல்யாணத்தப் பத்தி அவரு ரொம்ப எக்சைட்டடா இருக்காரு, நீ தான் தேவை இல்லாம எதெதையோ யோசிச்சிட்டு இருக்க"

"நிஜமா சொல்ற?" ன்னு வித்யா கேக்கவும்

"அமான்டீ, இப்பயாவது கொஞ்சம் சிரியேன்" ன்னு சொல்லி அவள சாமாதானப் படுத்தினான்.

ஒரு நாலு மணி போல வித்யவோட பெரியப்பா பசங்க ரெண்டு பேர் விவேக்கிட்ட வந்து, "டேய் விவேக்! நாங்க இப்ப மாப்ள வீட்டுக்கு அவருக்கு சூட் குடுக்க போகணும், நீயும் எங்களோட வரியாடா"
"இல்ல ணா...நீங்க போயிட்டு வாங்க"

அதுக்குள்ள வித்யவோட பெரியப்பா வந்து, "டேய்! மூணு பேரா எதுக்கு போறீங்க? நீங்க ரெண்டு பேர் போங்க போதும்...இப்பயே எதுக்கு கிளம்பி நிக்கறீங்க? 5.30 மணிக்கு அப்புறம் தான் நல்ல நேரம், அப்ப போனா போதும்" ன்னு சொன்னாரு.

"சரி பா..அப்ப இன்னும் ஒன்னரை மணி நேரம் இருக்கா? ஒகே....வாடா விவேக், இப்டி உக்காரலாம், உன் அமெரிக்கா கதைய சொல்லு"

விவேக்கு டக்குன்னு ஏதோ தோணவும், "அண்ணா! ஒன்னு பண்றீங்களா? இப்பயே மாப்ள வீட்டுக்கு போயிட்டு வரீங்களா?"

"எதுக்குடா? அதான் 5.30 மணிக்கு தான் நல்ல நேரம் ன்னு அப்பா சொன்னாரே, அது மட்டும் இல்லாம 5.30 மணிக்கு அப்புறம் தான் நாங்க வருவோம்ன்னு ஃபோன் பண்ணி சொல்லி இருப்பாங்க"

"அதனால தான் நானும் சொல்றேன், திடீர்னு போய் அவங்களுக்கு ஒரு சர்ப்ரைஸ் குடுங்க"

"இதுல என்னடா சர்ப்ரைஸ்? சின்ன புள்ள தனமா?"

"அண்ணா...பிளீஸ் ணா...சொல்றத கேளுங்க, இப்ப போங்கண்ணா"

வித்யோட இன்னொரு அண்ணனும், "டேய்! வாடா இப்பயே போயிட்டு வந்துடலாம், பெரிய நல்ல நேரம்... போயிட்டு வந்தா ஒரு வேலையாவது முடியும்" ன்னு சொல்லவே,
"சரி, அப்ப நாங்க கிளம்பறோம், யாராவது கேட்டா, வெளிய வேலையா போயிட்டு அப்டியே அங்க போறோம்னு சொல்லிடு, என்ன?"

விவேக் ஏன் அப்டி சொன்னான்னு அவனுக்கு தெரியல, திடீர்னு போனா, இவங்களுக்காவது அங்க உள்ள உண்மையான நிலவரம் புரியுதான்னு பாப்போம்னு மட்டும் தான் அவன் நினைச்சான்.
போன அண்ணனுக உடனே திரும்பி வந்துட்டாங்க. கொஞ்ச நேரம் அவங்களுக்குள்ளையே ஏதோ பேசிட்டு இருந்தாங்க. அப்புறம் மெதுவா, பெரியவங்க எல்லாத்தையும் கூப்ட்டு விஷயத்த சொன்னாங்க.

"சித்தப்பா! அந்த பய்யனுக்கு ஏற்கனவே ஒரு பொண்ணோட நிச்சயம் ஆகி கல்யாணம் வரைக்கு போய் இருக்காமே?"

வித்யாவோட அப்பா, "ஆமா! அவங்க அப்பா சொன்னாரே...அது நடந்து ரெண்டு வருஷம் ஆச்சேடா...அந்த பொண்ணுக்கு கூட ஏதோ ஆக்சிடென்ட் ஆய்டுச்சுன்னு சொன்னாரு, அதனால என்ன இப்போ?"

"அதில்லை சித்தப்பா, ரெண்டு வருஷம் ஆய்டுச்சு தான்...ஆனா அந்த பய்யன் இன்னும் அத விட்டு வெளிய வந்த மாதிரியே தெரியலையே"

"என்னடா சொல்றீங்க?"

"ஆமா சித்தப்பா...நாங்க அவங்க வீட்டுக்கு போயிருந்த போது அந்த பய்யன் எப்டி கத்திட்டு இருந்தான் தெரியுமா? 'நான் நாலு வருஷமா லவ் பண்ண பொண்ணு அவ, என்னால அவள எப்டி மறக்க முடியும்? உங்க வற்புறுத்தலுக்கு தான் நான் இந்த கல்யாணத்துக்கு சம்மதிச்சேன், இப்ப வந்து ஏண்டா நீ சந்தோஷமாவே இல்லன்னு கேட்டா, என்னால எதுவும் பண்ண முடியாது...இப்ப சொல்றேன் கேட்டுக்கோங்க, எனக்கு கல்யாணம் ஆனாலும் நான் தான் அவள ஹாஸ்பிட்டலுக்கு போய் பாத்துக்குவேன்' அப்டீங்கறான்"

இத கேட்டுடுட்டு விஸ்வனதனுக்கு பி.பி எகிருடுச்சு. "அப்டியா சொன்னான் அவன்? இத கேட்டுட்டு அவங்க அம்மா அப்பா சும்மாவா இருந்தாங்க?"

"எப்டி சித்தப்பா சும்மா இருப்பாங்க? அவங்க அம்மா பயங்கரமா அழுதுட்டு, 'ஏண்டா இப்டி பேசுற? நாளைக்கு நம்ம வீட்டுக்கு வரப் போற பொண்ணு வந்து கேட்டா நான் என்னடா பதில் சொல்லுவேன்' ன்னு கேட்டாங்க, அதுக்கு அவன், 'அது அவளோட தலை எழுத்து, என்னால எதுவும் பண்ணா முடியாது' அப்டீன்னுட்டான்"

விஸ்வநாதன் தல கால் புரியாம வெறி வந்த மாதிரி கத்த ஆரம்பிச்சுட்டாரு, "என்ன நினச்சுட்டு இருக்கான் அவன்? என் பொண்ணோட தலை எழுத்தாமா? சும்மா விட மாட்டேன் அவன"
விஸ்வனாதனோட பெரிய அண்ணா, "விசு! அமைதியா இரு...நாம அவங்கள கூப்ட்டு என்னன்னு கேப்போம், பொறுமையா இரு, சுசீலா! நீ எதுக்கு இப்ப இப்டி அழுதுட்டு இருக்கே?" ன்னு வித்யா அம்மா அப்பாவ சாமாதானப் படுத்தரதுக்குள்ள,
கல்யாண மாப்ளயோட அப்பாவே அங்க வந்துட்டாரு.

கொஞ்ச நேரம் யாருமே எதுவுமே பேசாம அமைதியா இருந்தாங்க. அப்புறம் அவராவே, "உங்க பசங்க சொல்லி இருப்பாங்கன்னு நினைக்கறேன், தப்பு எங்களது தான், அவன வற்புறுத்தி தான் நாங்க சம்மதிக்க வச்சோம்...கல்யாணம் நிச்சயம் ஆனா பய்யன் சரி ஆய்டுவான்னு நினைச்சோம்...இப்ப என்ன பண்றதுன்னு நீங்களே முடிவு பண்ணிக்கோங்க"

எல்லா பெரியவங்களும் பேசி, பொலம்பி, அழுது தீத்து, ஒருத்தருக்கொருத்தர் சமாதானப் படுத்தி, கடசியா ஒரு முடிவுக்கு வந்தவங்களா, விஸ்வனாதனோட பெரிய அண்ணா, மாப்ள அப்பா கிட்ட போய், "ஏதோ...இப்பயாவது சொன்னீங்களே, ரொம்ப நன்றிங்க. வீ வில் கால் ஆஃப் தி வெட்டிங்" அப்டீன்னாரு.

அதுக்கப்புறம் அவரு விவேக் கிட்ட போய், "விவேக்! நம்ம குடும்ப கெளரவமே இப்ப உன் கைல தான்பா இருக்கு" ன்னு சொல்லவும், விவேக் ஒரு நிமுஷம் என்ன சொல்றதுன்னு தெரியாம, ஒரு ஓரமா, ஷாக்காகி நின்னுட்டு இருந்த வித்யாவ பாத்தான்.

[அடுத்த பாகத்தில் முடியும்]

பகுதி 5

மாமா உன் பொண்ண குடு...part 3

பகுதி 1, பகுதி 2

"மா! நான் கிளம்பிட்டேன், நாளைக்கு நைட் அங்க இருப்பேன்"

"ஹ்ம்ம்...சரி , சரி"

"என்னமா? நான் ஒன்னரை வருஷம் கழிச்சு இந்தியா வரப் போறேன், குரல்ல ஒரு சொரத்தே இல்லாம பேசுறீங்க?"

"போடா! இப்ப எதுக்காக ரெண்டு வாரத்துக்காக இங்க வர? மெதுவா லீவ் கிடைக்கும் போது வர வேண்டியது தான?"

"என்னமா இப்டி சொல்றீங்க? சொந்த மாமா பொண்ணு கல்யாணத்துக்கு வரலைன்னா எப்டி?"

"ஆமா...சொந்த மாமா பொண்ணு...ஏற்கனவே அவ வேற வீட்டுக்கு போக போறான்னு நினச்சாலே என்னால தாங்க முடியல, இதுல நீ வேற கல்யாணத்துல என் கண்ணு முன்னாடி வந்து நின்னு எரிச்சல கெளப்ப போற"

"என்னமா லூசு மாதிரி பேசுறீங்க? யார் யாருக்கு யார் கூட கல்யாணம் ஆகனும்னு இருக்கோ அவங்களோட தான் ஆகும்"

"என்கிட்டயே தத்துவமா? சரி, சரி, வீட்டுக்கு வா பேசிக்கலாம், இப்ப ஃபோன வெக்கறேன்"

வித்யா கல்யாணத்துக்காக, விவேக் இந்தியா வரதுக்காக கேப்ல ஏர்போர்ட் போகும் போது தான் இப்டி அவங்க அம்மா கிட்ட பேசிட்டு இருந்தான். கூட நண்பன் தினேஷும் இருந்தான்.

"என்னடா இவ்ளோ தத்துவம் எல்லாம் பேசற?"

"ஆமா டா! அம்மா ரொம்ப கடுப்பா இருக்காங்க..."

"பேசாம அவங்க சொன்ன மாதிரி கேட்டு இருக்கலாம்ல?"

"எனக்கென்னவோ தோனல, அவ்ளோ தான், விடு..."

"ஆமா...அன்னிக்கு அந்த பொண்ணு ஒரு ரத்தக்காடேரி, அது இதுனு சொன்ன, என்னடா அது? அப்புறம் சொல்றேன்ன, சொல்லவே இல்ல?"

"அதுவா? சரி அப்ப பிளாஷ் பாக்குக்கு தான் போகணும்...எங்க வீட்லயே வித்யா மட்டும் தான் ஒரே பொண்ணு, மத்த எல்லா கசின்ஸும் பசங்க, அதுலயும் மத்த எல்லாரும் அவளுக்கு அண்ணங்க, என் தம்பியும் அவள விட சின்னவன், சோ நான் மட்டும் தான் அவளுக்கு பராபர் முறை பய்யன் டைப்ப்ஸ்..."

"ஹ்ம்ம்..."

"என் மத்த கசின்ஸ் எல்லாருமே எங்க மூணு பேத்த விட ஒரு ஏழு, எட்டு வயசு பெரியவங்க, அதனால நாங்க சின்னதா இருக்கும் போதே என்னையும் வித்யாவையும் சும்மா ஒட்டிக்கிட்டே இருப்பாங்க..."
"அடப் பாவமே! அப்பவேவாடா?"

"சும்மா, காமெடி தான்...அப்பெல்லாம் அவளுக்கு வேற என்ன அவ்வளவா பிடிக்காதா... அதனால நீ சாப்டலைன்னா இவனுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சுடுவோம், படிக்கலைன்னா இவனுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சுடுவோம் ன்னு எப்ப பாத்தாலும் அவள ஒட்டிக்கிட்டே இருப்பாங்க"

"ஹீ...ஹீ, ஹீ, அப்பறம்?"

"இத்தனையும் நடக்கும் போது நான் மட்டும் சும்மா இருப்பனா? எப்ப அவங்க வீட்டுக்கு போனாலும், 'மாமா உன் பொண்ணக் குடு' ன்னு ஒரு ரஜினி பாட்டு வருமே, அத பாடிட்டே இருப்பேன்"
"அடப் பாவி!!! அப்பயே ஆரம்பிச்சிட்டியாடா உன் வேலைய?"

"ஆமா டா, இப்ப மாதிரியே தான், பொண்ணுங்க எல்லாம் நம்மள பாத்தாலே டெர்ரர் ஆய்டுவாங்க..."
"ஹய்யோ, முடியல டா...கண்டின்யு பண்ணு"

"ஹ்ம்ம்...ஒரு ஆன்னுவல் லீவ் புல்லா அந்த பாட்ட பாடி அவள வெருப்பேத்தினேன், கடசில அவ ரொம்ப டென்ஷன் ஆகி, அழுது, அடம் புடிச்சு, எங்கம்மா, அவங்க அம்மா எல்லாம் என் கிட்ட வந்து, இனிமே அந்த பாட்ட பாட கூடாதுண்ணு சொல்ற அளவுக்கு ஒரே களேபரம் ஆய்டுச்சு"

"ஹா ஹா, அப்புறம்?"

"மறுபடியும் அடுத்த ஆன்னுவல் லீவுக்கு அவங்க வீட்டுக்கு போனேன், அப்ப நான் 5த் டூ 6த், அவ 3ர்ட் டூ 4த், அவங்க அப்பா லீவ்ல கூட ஏதோ படிக்க சொல்லீடாருன்னு ரொம்ப கடுப்பா வாசல்ல உக்காந்து வித்யா படிச்சிட்டு இருந்தா. நான் அவள பாத்தவுடனே வாய் சும்மா இருக்காம, மாமா உன் பொண்ணக் குடுன்னு பாடிட்டேன்"

"ஹ்ம்ம், அப்றம் என்னடா பண்ணா அவ?"

"வெய்யிலுக்கு ஒரு ஸ்லீவ்லெஸ் டீ-ஷர்ட் போட்டிருந்தேன்டா"

"அதை எதுக்கு டா இப்ப சொல்ற?"

"கேளு...'டேய்...' ன்னு கத்திட்டு ஓடி வந்து என் கையா புடிச்சு கடிச்சு வச்சுட்டா டா...ரத்தமே வந்துடுச்சுன்னா பாத்துக்கோ"

"ஹா...ஹா...ஹா...ஹா, அடப் பாவமே" தினேஷ் விழுந்து விழுந்து சிரிக்க ஆரம்பிச்சுட்டான்.
"இதுக்கே இப்டி சொல்றியே, இதுக்கப்பறம் என்ன ஆச்சுன்னு கேளு"

"இதுக்கும் அப்பறமா, இதுக்கு மேல என்னடா..."

"ஆமா! வித்யா கடிச்ச அப்புறம் எங்க வீட்ல எல்லாரும் கலந்து ஆலோசிச்சு, மனுஷன் கடிச்சாலும் விஷம் தான்னு முடிவு பண்ணி..."

"ஊசியா டா!!! ஓ மை காட்!!! என்னால முடியல டா, முடியல, ஹய்யோ...வயிறு வலிக்குது..."

விவேக் ரொம்ப பாவமா முகத்த வச்சுக்கிட்டு, "டேய், அதுக்காக பதினாறு ஊசி எல்லாம் இல்லடா, ஒரே ஒரு டீ-டீ மட்டும் தான் போட்டாங்க"

அதுக்கப்பறம் ரெண்டு ரெண்டு பெரும் சிரிச்ச சிரிப்ப கேட்டு, என்னன்னே புரியாம அந்த கேப் டிரைவரும் அவங்களோட சேந்து சிரிக்க ஆரம்பிச்சுட்டாரு.
இந்தியா டிரிப் பத்தின கனவுகளோட விவேக் ஒரு வழியா வித்யா கல்யாணத்துக்கு ரெண்டு நாள் முன்னாடி இந்தியா வந்து சேந்தான்.அன்னைக்கு சாயந்தரமே கெளம்பி எல்லாரும் வித்யா வீட்டுக்கு போனாங்க.

விஸ்வநாதன் விவேக்க பாத்து, "வாடா மாப்ள, ஜர்னி எல்லாம் எப்டி இருந்துச்சு?"

"நல்லா இருந்துச்சு மாமா, ஆமா வித்யா எங்க?"

"மேல தான் இருக்கா, போய் பாரு"

விவேக் படி ஏறி மேல போகும் போது, அவனுக்கே தெரியாம, 'மாமா உன் பொண்ண குடு' டியூன விசில் அடிச்சிட்டே போனான். என்னவோ, அந்த வீட்டோட ராசி அப்டி போல.
மேல, வித்யா ரூம்ல தனியா ஒரே சோகமா உக்காந்துட்டு இருந்தா.

"ஹே...வித்யா..."

"விவேக்!!! எப்படா வந்த?"

"ஜஸ்ட் நவ். என்னடி இது? கல்யாணப் பொண்ணு இப்டி தனியா உக்காந்துட்டு இருக்க? உன் ஆளு வேற இன்னைக்கு தான் இந்தய வந்தாருன்னு கேள்வி பட்டேன், அவரோட வெளிய எங்கயும் போலையா?"

விவேக் இப்டி கேட்டவுடனே, வித்யா கண்ணெல்லாம் கலங்கிடுச்சு.

"என்ன ஆச்சு வித்யா? அதுக்குள்ள ஏதாவது சண்ட போட்டுடியா என்ன?" விவேக் சிரிசிக்கேட்டே கேட்டான்.

அதுக்கு வித்யா, "ஹ்ம்ம், பேசினா தான சண்ட போடறதுக்கு?"

"என்னடி சொல்ற?"

"கல்யாணம் ஃபிக்ஸ் ஆகி ரெண்டு மாசம் ஆச்சு, இது வரைக்கும் அவர் எனக்கு ரெண்டு தடவ தான் ஃபோன் பண்ணி இருக்காருன்னு சொன்னா நீ நம்புவியா?"

"என்னது? நிஜமாவா?"

"ஆமா, அது கூட சரியாவே பேசல, இன்னைக்கு அவர ரிஸீவ் பண்ண ஏர்போர்ட் போய்ருந்தோம்ல? என்ன ஒரு தடவை திரும்பி கூட பாக்கல" இத சொல்லும் போது வித்யா கண்ணெல்லாம் அப்டியே கலங்கிடுச்சு.

"அவரு ஷை டைப்பா இருப்பாரோ என்னவோ? எதுக்கு தேவை இல்லாம மனச போட்டு கொழப்பிக்கற??"

"ஹ்ம்ம்...எங்க வீட்லயும் இதையே தான் சொல்றாங்க..."

சும்மா அவள சாமாதான படுத்தருதுக்காக விவேக், "சரி, அப்ப நான் வேணா அவர் கிட்ட பேசி பாக்கவா?"

வித்யா கண்ணுல அப்ப தான் ஒரு சின்ன சந்தோஷம் தெரிஞ்சுது, "ஆமான் டா, நீ அவர் கிட்ட பேசி பாரேன், பேசிட்டு என் கிட்ட வந்து சொல்றியா?"

"சரி ஓகே, நீ சியர்ஃபுல்லா இரு, ஒகே?"

ரொம்ப நாள் கழிச்சு அத்தை, மாமா, பாட்டி, தாத்தானு எல்லாரையும் பாத்து பேசிட்டு, முதல் நாள் ஒழுங்கா தூக்கம் வேற இல்லாததுனால விவேக், வித்யாகிட்ட சொன்னதெல்லாம் சுத்தமா மறந்துட்டு ஏழு மணிக்கெல்லாம் தூங்க போய்ட்டான்.

[தொடரும்]

பகுதி 4

Some more Mokkais…

Ladder...
One day I was traveling from Coimbatore to Bangalore, I boarded the train and as usual it was an UB ticket. People were crossing here n there to settle down in their berths, so I just thought I wud better wait for makkal to settle down before climbing up to my berth. I kept waiting near my berth for a while, and there came this gentleman of the century... he looked at me as if I am a kid who got lost in some thiruvizha and said

"Excuse me..."

I said, "Yes..."

"You know Tamil?"

"Hmm, yeah" (manasukkulla: Coimbatore la vandhuttu ennadaa kelvi idhu?)

"Indha ladder mela kaala vachu...appram upper berthukku yeranum!!!"

I was like what!!! I didn't know how to react only. I just gave him a shocked look and said, "Yeah..." (manasukkulla: Dei!!! naan evlo varushamaa trainla vandhuttu irukken? ivlo neram un thala mela kaala vachu yerlaamnu wait pannittu irukkennaa ninache?)


One other sleepy afternoon at office...

My team mate asked me, "Divya, Where is this aryabhatta?"

"What? Why do u want to know?"

"Hey, tell me no? Where s aryabhatta???"

I gave a very clever reply, "Aryabhatta...It’s a satellite, so where will it be? It'll be in space only"

She cast one stunned look and said, "Divya, what happened? I am asking you about the conference room ARYABHATTAAAA"

No need to say how I felt after that :-)

மாமா உன் பொண்ண குடு...part 2

பகுதி 1

"எத்தன தடவை சொன்னேன்! ஒடம்ப குற டீ!ஒடம்ப குற டீன்னு. இப்ப பாத்தியா?" வித்யவோட அம்மா, விஜயா வீட்ல இருந்து வர வழியெல்லாம் பொலம்பிட்டே வந்தாங்க.

"ஏய்! கொஞ்ச நேரம் சும்மா இருக்க மாட்ட? என் பொண்ண குண்டுன்னு சொன்னான்னா அவனுக்கு கண்ணு தெரியலன்னு அர்த்தம்" இது விஸ்வநாதன்.

இப்டி அப்பாவும் அம்மாவும் மாறி மாறி பேசிட்டு இருந்தாலும், இங்க நடக்கறதுக்கும் எனக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்லைங்கற மாதிரி ஒரு பெரிய லேஸ் பேகட்டை காலி பண்ணிட்டு இருந்தா வித்யா.

"ஏண்டி? நான் ஒருத்தி இங்க கத்திட்டு இருக்கேன், நீ பாட்டுக்கு கொரிசிட்டு இருக்கே? இப்ப எதுக்கு கண்டதே திண்ணுட்டு இருக்கே?"

"சும்மா, கொழந்தைய எதுக்கு திட்டற?"

"ஆமா! கொழந்தை! தூக்கி மடில வச்சிட்டு கொஞ்சுங்க...நான் அப்பயே சொன்னேன், உங்க தங்கச்சி கிட்ட ஒரு வார்த்தை கேளுங்கன்னு, இப்ப பாத்தீங்களா, என்ன ஆச்சு?"

"நல்ல வேலை நானா போய் கேக்கலே..."

"ச்சே, உங்க தங்கச்சி சொல்லும் போது ஒரு நிமிஷம் எவ்ளோ சந்தோஷப் பட்டேன் தெரியுமா? நம்ம கண்ணு முன்னாடி வளந்த பய்யன், சொந்த அத்த வீட்டுக்கு அனுப்ச்சா, பொண்ண தங்கமா பாதுக்குவாங்கன்னு ஏதேதோ கற்பனை பண்ணிட்டேன்...எல்லாம் இந்த எரும மாடால போச்சு...எதாவது ரியாக்ஷன் குடுக்குதா பாருங்க?, சும்மா எதையாவது தின்னுக்கிட்டே இரு...இதையெல்லாம் கல்யாணம் பண்ணி குடுத்து நான் யார் வாய்ல எல்லாம் விழப் போறனோ..."

"இப்ப எதுக்கு தேவை இல்லாம கத்திட்டு இருக்க? என் தங்கச்சிய அவங்க வீட்டுக்கு கல்யாணம் பண்ணி குடுத்து நாங்க பட்ட கஷ்டம் போதாதா? இதுலே என் பொண்ண வேற அவங்க வீட்டுக்கு கட்டி குடுக்கனுமா? அதுவும் விவேக் என் தங்கச்சி மாதிரி இல்லவே இல்ல, அப்டியே அவங்கப்பன மாதிரி!"

"ஆமா...உங்க தங்கச்சி மட்டும் ரொம்ப தான்..."

"என்ன அங்க முனகல்? என் பொண்ணுக்கு எப்பேர்ப்பட்ட மாப்ள பாக்கனும்னு எனக்கு தெரியும், சும்மா தங்கச்சி பய்யன், ஆட்டுக்குட்டி பய்யன்னு எதாவது சொன்ன, அவ்ளோ தான், சொல்லிட்டேன்..."

"வித்யா மா..."

"என்ன பா?"

"உன்ன வேற அங்க கூட்டிட்டு போய் ரொம்ப எம்பேரஸ் பண்ணிட்டேன், சாரி மா..."

"ச்சே, என்னப்பா நீங்க, சாரி எல்லாம் கேட்டுகிட்டு...விவேக் இப்டி சொல்லுவான்னு எனக்கு முன்னாடியே தெரியும், அத்த தான் பாவம், அவங்க முகமே ஒரு மாதிரியா ஆய்டுச்சு"

'ஆமா...என் தாங்கசிக்கு வந்ததும் சரியில்ல, வாச்சதும் சரியில்ல"

விஸ்வநாதன் தங்கச்சி விஜயாவுக்கு வாச்சது, இங்க நடந்தது எதுவுமே தெரியாம, யு.எஸ்ல உக்காந்துட்டு ஜி-டாக்ல நல்லா கடல போட்டுட்டு இருந்துச்சு...

"டேய்! யார்ரா போன்ல?" இது விவேக்கோட நண்பன் தினேஷ்.

"எங்கம்மா டா"

"அம்மாவா? இப்ப தான அரை மணி நேரம் முன்னாடி பேசிட்டு இருந்த?"

"ஆமா டா, இந்த காமெடிய கேளு, எங்கம்மா திடீர்ன்னு போன் பண்ணி, என் மாமா பொண்ண கல்யாணம் பண்ணிக்கிறியான்னு கேக்குறாங்க..."

"மாமா பொண்ணா? டேய் மச்சான்...சொல்லவே இல்ல, எப்படா?"

"என்னது?"

"கல்யாணம் தான்"

"சும்மா இருடா நீ வேற, அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்ல"

"ஏண்டா? பொண்ணு நல்லா இருக்காதா?"

"அதெல்லாம் நல்லா தாண்டா இருப்பா"

"அப்பறம் என்னடா? எத்தன பேருக்கு இப்டி மாமா பொண்ணு கரக்ட்டா செட் ஆகும்? பேசாம ஓகே சொல்லிடுடா"

"போடா, அவ ஒரு ரத்தக்காட்டேரி!!!"

"என்னது? ரத்தக்காட்டேரியா? என்ன டா சொல்ற?"

அதுக்குள்ள விவேக்கு போன் வரவே, அவன் போன்ல கடலைய கண்டின்யு பண்ண ஆரம்பிச்சிட்டான்.

அன்னிக்கு விஜயா வீட்ல இருந்து வந்தப்பறம் விஸ்வநாதனும் வித்யா கல்யாணத்தப் பத்தி அவர் தங்கச்சி கிட்ட எதுவும் பேசல, விஜயாவும் எதுவும் வாய திறக்கல...

சொன்ன மாதிரியே விஸ்வநாதன், வித்யாவுக்கு பெரிய இடத்துல மாப்ள பாத்துட்டாரு. யு.எஸ் மாப்ள, ரெண்டு மாசத்துல கல்யாணம்னு எல்லா வேலையும் பரபரப்பா நடந்துட்டு இருந்துச்சு.

ஒரு நாள் விவேக், லேப்டாப்ல ஏதோ போடோஸ் பாத்துட்டு இருந்தான்.
தினேஷ் அத பாத்துட்டு, "என்னடா போடோஸ் இது?"

"என் கசின் வித்யா என்கேஜ்மேன்ட் போடோஸ் டா. .."

"என்கேஜ்மேன்ட்ஆ? எங்க மாப்ளையே காணோம்?"

"ஆமா டா, அவரு இங்க தான் இருக்காரு, கல்யாணத்துக்கு தான் இந்தியா போவாராம்"

"ஓஒ...நீயும் போறியாடா?"

"போகாமே? போடோஸ் பாரேன், சூப்பரா இருக்காள்ல? கல்யானம்ன உடனே இந்த பொண்ணுக எல்லாம் எதாவது பண்ணி பிகர் ஆய்ட்றாங்க...ஹ்ம்ம், ஜஸ்ட் மிஸ் டா"

"பிகரா? அடப் பாவி!!! அவளுக்கு என்கேஜ்மேன்ட் ஆய்டுச்சுடா!!!"

"அதனால என்ன? கல்யாணம் ஆகுற வரைக்கும் சைட் அடிக்கலாம், தப்பில்லை..." கண்ணடிச்சு, சிரிச்சுக்கிட்டே சொன்னான் விவேக்.

[தொடரும்]

பகுதி 3

மாமா உன் பொண்ண குடு...part 1

"வித்யா! வித்யா! இன்னும் என்னடி பண்ணிட்டு இருக்க? லேட் ஆச்சுன்னு உங்கப்பா கத்தப் போறாரு!!!"

"வரேம்மா...ஏன் இப்டி கத்தற?" னு சொல்லிட்டே மெதுவா ஆடி அசஞ்சு தேர் மாதிரி வந்தா வித்யா என்கிற வித்யா லக்ஷ்மி, அப்பா அம்மாவுக்கு ஒரே செல்லப் பொண்ணு. அதுவும் மூணு பெரியப்பா, ஒரு அத்தை இருக்குற அவங்க குடும்பத்துக்கே ஒரே பெண் வாரிசு.

"வித்யா மா, கிளம்பிட்டயா? கல்யாணம் முடிஞ்சு வரும்போது அப்டியே உங்க அத்தை வீட்டுக்கு போய்ட்டு வந்துடோவோம், என்ன?" இது அவளோட அப்பா விஸ்வநாதன். இப்ப அவருக்கு இருக்க ஒரே பெரிய வேலை வித்யாவுக்கு ஒரு மாப்ள தேடறது தான். வித்யாவ தவிர பாக்குற எல்லார் கிட்டயும் அவளுக்கு மாப்ள தேட சொல்லிட்டு இருக்காரு.
"சரி பா"
கல்யாணம் முடிஞ்சு இப்ப வித்யாவோட ஒரே அத்தை விஜயா வீட்டுக்கு வந்து சேந்துட்டாங்க.

விஜயாவுக்கு ரெண்டும் பசங்க தான், அதனால அவங்களுக்கு வித்யா னா ரொம்ப இஷ்டம். ஆனா அன்னிக்கு என்னவோ, விஜயா அத்தை அவங்க வீட்டுக்கு போனதுல இருந்து, முகம் குடுத்தே பேசாமே அவங்க பாட்டுக்கு கிட்சென் உள்ள போய்ட்டாங்க.

கொஞ்சம் நேரம் பாத்துட்டு, பொறுக்க முடியாமே விஸ்வநாதன் விஜயா வீட்டுகாரர் கிட்ட, "என்ன மாப்ள? என்ன பிரச்சனை?"

"விஜி உங்க மேல ரொம்ப கோவமா இருக்கா..."

"அப்டியா? என்ன விஜி ஆச்சு? என்னன்னு சொல்லாம நீ பாட்டுக்கு முகத்த தூக்கி வச்சுகிட்ட எனக்கு எப்டி தெரியும்?"

இப்ப உள்ள இருந்து விஜயா விசும்பற சத்தம் கேக்கவும், வித்யாவும் அவங்க அம்மாவும் பதறி போய் எழுந்தாங்க. அதுக்குள்ள விஜயாவே ஹாலுக்கு வந்துட்டாங்க.

"உன் பொண்ணுக்கு மாப்ள பாக்க ஆரம்பிச்சிட்டியாமே?"

"ஆமா! அத சொல்லலைன்னு தான் இப்டி முகத்த தூக்கி வச்சி இருக்கியாக்கும். இப்ப தான் ஒரு ஜாதகம் வந்துருக்கு, எல்லார் கிட்டயும் சொல்லி வச்சுருக்கேன், உன் கிட்டயும் பாக்க சொல்லாம்னு தான் இப்ப மெய்னா வந்ததே"

இப்டி விஸ்வநாதன் சொன்னது தான் தாமதம், விஜயா இன்னும் அதிகமா அழ ஆரம்பிச்சிடாங்க.

"என்ன விஜி ஆச்சு? சொன்னா தான தெரியும்?"

"என்ன சொன்னா தான தெரியும்? குத்துக் கல்லு மாதிரி என பய்யன் இருக்கும் போது நீ எப்டி வெளிய மாப்ள தேட ஆரம்பிக்கலாம்? சரி... நம்ம சொந்த தங்கச்சி பய்யன் இருக்கானே, அவன கேட்டுப் பாக்கலாமேன்னு கொஞ்சமாது தோனுச்சா உனக்கு?"

"என்ன பேசுற விஜிமா? உன் பய்யனுக்கு இப்ப தான் இருபத்தி நாலு ஆச்சு, இப்ப கல்யாணம் பண்ற வயசா அவனுக்கு?"

"என் பய்யனுக்கு எப்ப கல்யாணம் பண்ணனும்னு எனக்கு தெரியும், வித்யா தான் என் மருமகன்னு நான் எப்பவோ முடிவு பண்ணிட்டேன்"

"நீ முடிவு பண்ணா போதுமா? தேவையில்லாமே வார்த்தைய விடாதே, என் பொண்ணு என் கண்ணு முன்னாடி இருக்கா, இப்ப சொல்றேன், நான் கிழிச்ச கோட்ட அவ தாண்ட மாட்டா, உன் மகன் அமெரிக்கால இருக்கான், அவன் உன் பேச்ச கேப்பான்னு சொல்ல முடியுமா உன்னால?"

"ஏன் கேக்க மாட்டான்? இப்பயே போன் பண்றேன் அவனுக்கு" விஜயா போன் பக்கத்துல போய் டையல் பண்ண ஆரம்பிச்சிட்டாங்க.

"விஜிமா! என்ன அவசரம்? நாங்க இந்த ஊர்லையே தான் இருக்க போறோம். எங்கயும் ஓடிட மாடோம், மெதுவா கேட்டு சொல்லு, இதெல்லாம் இப்டி அவசர படர விஷயம் இல்ல."

"இல்ல, அவன் என்ன சொல்றான்னு நீங்களே பாருங்க, என் பய்யன் யு.எஸ்கு போனாலும் என் பேச்ச தட்ட மாட்டான், பாருங்க"

இதெல்லாம் போதாதுன்னு, விஜயாவோட ரெண்டாவது பய்யன் விக்ரம், "அம்மா! ஸ்பீக்கர் போன்ல போட்டு, விவேக் என்ன சொல்றான்னு கேப்போம்" னு ஸ்பீக்கர் ஆன் பண்ணி விட்டான்.

ட்ரிங் ட்ரிங். ட்ரிங் ட்ரிங்

"அம்மா! இப்ப தானே அரைமணி நேரம் முன்னாடி கூப்ட்டீங்க, என்ன மா விஷயம்?" இது விஜயாவோட மூத்த மகன் விவேக், நம்ம கதையோட ஹீரோ. யு.எஸ்ல படிப்ப முடிச்சுட்டு அப்ப தான் வேலைலைக்கு போக ஆரம்பிச்சிருந்தான்.

"தம்பி! உன்கிட்ட ஒரு முக்கியமானே விஷயம் பேசனும்பா"

"ஹ்ம்ம், சொல்லுங்க மா"

"அது வந்து...நம்ம வித்யாக்கு மாப்ள பாக்க ஆரம்பிச்சிட்டாங்க, எனக்கு ரொம்ப நாள் ஆசை, அவள தான் உனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வக்கனும்னு..."

"என்னது??? அந்த ட்ரம்மையா???"

அது வரைக்கும் அமைதியா இருந்த வித்யா, 'களுக்கு' னு சத்தமா சிரிச்சுட்டா.

"வித்யா! பேசாமே இரு" அப்டீனு அவ அம்மா அவள அதட்டவும், கஷ்டப் பட்டு சிரிப்ப கன்றோல் பண்ணிட்டா.

அதுக்குள்ள விஜயா, "நான் உன்கிட்ட அப்பறமா பேசறேன்" னு சொல்லி உடனே போன வச்சுட்டாங்க.

[தொடரும்]

பகுதி 2

Love Potion - 4

-----------------------------------------------------------------------------------
PART 4
-----------------------------------------------------------------------------------
Part1
Part2
Part3
Tarini started replying, "No, my parents’ wish is not the only reason for which I agreed to marry him, but yes...it did take me some time to come out of the inhibitions I had about his character"

"Then how did you come out of that?"

"I could see that he was really truthful when I spoke to him for the first time, so I just gave a lil thought after that, after all, all the teenage perceptions we had need not be always true...As time floats, we mature and grow in our way of thinking, in our way of judging people and everything...The way I saw life at that age is completely different from the way I see it now, so I was sure Arun also would've had that same difference in him."

"But Tarini, I am sure some of your friends would've tried to threaten you"

"Yeah true, to all my friends it looked like, I was risking my own life. Anyways, I thought, I would rather take a cognizant risky path instead of getting lost in some unknown, uncertain wonderland. And now I see wonderland in the very same known path which I took!"

Arun who was really moved by his wife's answer was beaming with all smiles in his face.

"Ok Arun, it’s your turn now" This time everyone was so eager to fire questions on Arun.

"Hey Arun, now you tell! How’s the married life going on for you?

"Hmm...Not going on well..."

"What?" Everyone stared at him with raised eyebrows.

"Yeah, it’s not going on well actually, its going very very well. It’s just rocking"

Tarini stared at him with a fake anger on her face. Again the questions followed.

"Hey Arun, we see a totally new person packed up in your physique, what’s going on man? What did Tarini do to you?"

Both Arun and Tarini started giggling, Arun said, "Is it? I don't find any such big difference..."

Arun's friend who gave bachelor's party that day blasted out, "Then why did you run off from the bachelor's party that night? You didn't even bother to join us in the party"

"Hey no daa, actually..."

"There is no need for any explanations...Tarini! What did you do to him? Hope you are not running some military regime at home..."

"What? Me??? I have absolutely no role in this, even I have asked him so many times about why he quit drinking after marriage, but he has never given any proper answer for that till now"

"What is it Arun? As far as we know, you don’t like anybody forcing you to do things, then how come such a leap change all of a sudden?"

"Yeah that's true, I don't like anybody forcing me to do things, actually the truth is I've not stopped boozing, I am consuming something else instead of alcohol daily" Arun said with a twinkle in his eyes.

"Something else, what's that?"

"Yeah, Tarini started giving it to me after I got to know her. You know…it’s even worse than alcohol"

This time Tarini was really perplexed, she asked him, "What's that I am giving you even without my knowledge?"

"It’s the love potion which I have each and every moment I spend with you or even when I think of you"

Everyone were really amused now, there were many murmurs like "The love potion!!! What's that?"

"Yeah...She didn't actually demand anything out of me even after the wedding, never even once she complained about my lavish lifestyle, my irregular routines, or my passion for partying or boozing or anything else. May be...Had she done it, I wouldn't have changed so much...All she did was to shower her unconditional love on me...As I started losing myself in that intangible love of hers, I could figure out what she likes and what she hates, there was no need for any words or arguments...So, I made myself a deserved candidate for the love potion, which turned out to be the elixir of my life."

“Hmm, really big funda, that too to hear from you daa,!!! All the best for a great future, you too Tarini!”

Tarini said, “Hey thanks so much yaar, life is just really great now”

But Arun had a different answer, “Hmm…I would say life is just next to great now”

Tarini now started staring at him, “Why is it next to great, haan?”

With full of smiles and sparkle in his eyes Arun said, “It’ll be completely great in a short while”

“Hey congrats, so you are expecting…that’s really great news, So Arun, you are waiting for a cute little daughter like Tarini?”

“No way, I can’t have a daughter; I am praying it should be a boy” Arun’s answer was very firm.

Everybody started giggling, “Hey Arun! Just now you said, you like her a lot and all that…But you don’t want a daughter like her?”

“I know how many people were ogling at Taru in college. Even I’ve done it…But I don’t want any goddamn fella to ogle at my daughter, that too, we don’t know how its gonna be in the next generation, really difficult to keep a watch on all those things…So it’s better if it’s a boy”

“Hey Arun! What if your daughter gets your looks?”
Everybody around started laughing really hard. With that merry mood, the get-together came to an end.

Preety was almost in tears then, but this time it was tears of joy.

********************* We'll end with this happy note **********************

Love Potion - 3

--------------------------------------------------------------------------
PART 3
--------------------------------------------------------------------------
Part 1
part 2

"Taru...I want to tell you something really important, I want to meet you right now"

"What’s it Arun? What happened? I m in one end of the city and you are in the other end, what’s so urgent?"

"No Taru, I can’t tell this to you over phone, it’s extremely important, I want to meet you, I m on my way"

"What? You have already started? Are you coming over to my office then?"

"No Tarumaa! That will take 1 hr, I can’t wait for so long, can you just come to this fisher man's restaurant? We’ll finish the dinner there and go home"

"Its only 6 and you are talking about dinner?"

"Oh dear, just come over naa? We’ll decide there, start as soon as you can"

"Ok fine, but Arun! tell me one thing, I m really worried…What is that extremely urgent thing which you can’t talk to me over phone?"

"Don’t worry Tarumaa, its very important thing of our life, that’s all, nothing more than that"

"Hey, but at least tell me whether it’s good thing or bad thing which you are gonna tell"

"Its both good and bad daa, I’ll come in person and tell you ok? Don’t worry"

Taru just could not drive, she was really tensed up about what’s that thing which Arun is gonna tell her, just 6 months after they were married and it was Arun's trend to do some stunts like this, but she could not even give a wild guess about what it could be.

She preferred taxi over driving herself in that tensed up mood and finally reached the fisher men's after about 40 minutes.

She could see Arun waiting for her over there.

"What’s the matter Arun? You made me really tensed, tell me what it is?"

"Cool down Taru, why don't we just get inside and talk?"

Fisher men's was known for its elegant and ambient atmosphere, light of the candles gave a special glow to Tarini's face, and Arun was never bored of admiring his wife's beauty even after 6 months of their wedding.

"Now, tell me Arun, what’s it you wanted to tell?" they just sat in one silent corner place, there were only a couple of people other than them.

"You know Taru! I just wanted to tell you, 'I Love you'", he was really blushing as if he s telling this to her for the first time.

"What???" Her eyelids were widely open and she started gesturing as if she is searching for something.

"What are you searching Tarumaa?"

"Hmm, Just some rod or a stick to hit you! You idiot!!! You made me so tensed, you know how much tensed I was that I couldn’t even drive and came by taxi?"

"Hey...cool, I just wanted to tell you this immediately and I did not want to miss the chance of seeing your reaction when I tell", he had the same mischievous smile on his face.

"Idiot!!! And what’s that bad thing which you told, haan???"

"The bad thing was I had to wait for 40 goddamn minutes to tell my wife that I love her!!!"

This time Taru did not search for anything, she started punching him hard with her hands but with full of smile and pride in her face.

Hello Motto….

“Hey, wait! Wait! The phone’s ringing” Arun was relieved that the phone started ringing.

Arun spoke to someone with full of excitement.

“Who’s that Arun?” Tarini was also very anxious to know what made Arun so happy.

“Its our Vineeth only, seems he and a few friends have arranged for our class get-together this weekend, I told him that we’ll also join, shall we go then?”

“Yeah sure, why not?”

It was their class get-together for the first time after 4 years of college, so everyone was in high spirits. And obviously, the recently wed couple Arun and Tarini was catching everybody's attention over there. After the fun events and a delighting lunch, they all decided to just sit back and relax. So, they just planned for some interactive session with the newly wed. Kishore, a very good friend of Tarini started questioning both of them. The first question was to Tarini and that was an obvious one.

"Hey Tarini, first tell us how’s your married life going on?"

"Yeah, going on well. Just like how it was before wedding..."

"One thing which is still a surprise to most of us here. Everyone knows what a bad opinion you girls had on Arun during our college days, then how come you landed up marrying him yaar?

It was Arun who spoke first, "Please Taru, don't tell that you agreed coz your dad told so"

Tarini just smiled back and started to reply.

CONT...
Part 4

Love Potion - 2

---------------------------------------------------------------------------------
PART - 2
---------------------------------------------------------------------------------
Previous Part: Part 1

"Tarumaa...Just listen to me! I m not gonna leave you alone and go anywhere"

"What’s this Arun? Your best friend is hosting a bachelor's party and how could you just stay back?"

"But how could I leave you alone at this time of night?"

"That’s not a problem, you just go there, have fun and come back around midnight, I can wait for you, no problem"

"No way, I am not going...you know that I m not gonna booze also, then why should I go there? I know how much you will be worried till I get back"

Tarini just started pushing him towards the door,

"I m not gonna worry about anything, I know you will take care of yourself, I don’t want any of our friends to go around telling, Tarini has banned Arun from partying and having fun with his dear friends"

"Tarumaa...please listen to me daa"

"No, you are going now, right now...or else I m gonna slam down the door on you" she was standing with that pleasant smile on her face, he had no option but to obey his sweet heart's orders.

"Ok…Your wish, will be back very soon, will call you once I reach there, keep the doors latched, take care...ok?"

"Ok, ok...you first start"

Tarini switched on the TV after Arun left, but she was not concentrating on the soap which was going on, her mind started floating towards the past.

It was the time when her parents had just started looking out for grooms' profiles for her wedding. One morning, her dad was very happy and in a swinging mood he told her,

"Taru dear, I’ve got hold of a very good match for you, such a respectable family they are…And you know what? The guy is from your college only"

"From my college? Who’s that pa?"

"His name is Arun"

"Arun....hmm, you know which batch?"

"I don’t know all that, his photo was somewhere here only, haan see this, have you seen him in college"

The very first reaction that she gave was a disgusting look to the photo. Taru's dad too noticed her face, "What happened Tarini? Do you know him already?"

"Yeah, I know him, he’s my own class mate and…I really hate him..."

"Hate him? What’s so bad about him that my sweet daughter is finding totally wrong?"

"I can’t list down all those things pa, all the girls in my class hate him and above all he’s a big boozer"

Her dad started laughing, "Tarini! Its all just your girlish perceptions about that fellow, you girls really don’t know what a guy's world is in his teenage, he is 26 now and I am sure he would’ve come out of all those fantasies, given that he is in such a good position now, just boozing and roaming around wouldn't have brought him to such a high position in such an young age, and you are also 25 years old, and you can very well reconsider the opinion you had about him in your teenage"

"No pa, I am not sure..."

"Why don't you just talk to him once Tarini? Then you can decide... I am not forcing you, it’s your life, but give him a fair chance, I’ve already told his parents that you'll talk to their son"

"Ok pa, I’ll just talk to him..."

And for the first time they spoke. Even during her college days, not even once Tarini had ever dared to speak to him.

"Hai Tarini! How are you? Long time, no see"

"Yeah, I am fine, how are you?"

"Good, ok let me ask you straight away, personally I know the opinion you girls had on me, I am not blaming that anyways, I was damn sure that you will turn me down when I learned about this alliance from my dad, but I was quite surprised that you even agreed to speak to me..."

"Actually Arun, my dad just asked me to speak to you"

"Oh I See…All I wanted to know is…Is everything happening with your consent? Or somebody is forcing you do things? Then please do tell me Tarini, I’ll take care that this doesn't proceed any further"

"Nothing like that Arun, no one is forcing me"

"Ok then, I am relieved now, and first of all, thanks Tarini for not turning me down right away, coz I would’ve been answerable to my parents about what I did in college or rather what I did not do in college" and he laughed.

They then spoke about a few general things, and finally Arun said

"I know what thoughts will be going on in your mind now Tarini, everybody knows that I boozed a lot in college days, if that’s the only thing which is bothering you, let me tell you something, I don’t fancy consuming alcohol anymore, I don’t mean that I’ve totally come out of it, but I am just a social drinker now"

"No Arun, that’s not the problem actually..."

"Oh...then what were the other stories going on about me? Tell me, I m very interested to know" and he was all about to laugh

"Actually, it’s your attitude towards girls, we have always felt you’ve got a very bad opinion about girls in general and..."

He started laughing really hard that she just couldn't continue speaking.

"By any chance, did I tell any of you people about my opinion about girls? How come you girls are so clever that you got such a good opinion about me?"

"No Arun...actually..."

"Hey listen, to tell you the truth, I had no special bad opinions about girls so far...but one thing is for sure, I’ve a very good opinion about you, not only me, all our friends and even our professors, I would consider myself extremely lucky if I could have your hands in mine, I don’t know whether I can be a perfect spouse like you, but I can assure that I’ll be a good friend to you through out”

Tarini came to the present with the chimes of door bell, she thought, who s that at this time? It’s only an hour after he left.

It was none other than Arun…

"What’s this Arun? You are back so soon…"

"I just couldn't stay there leaving you alone Tarummaa, so I just greeted him and rushed back"
She could not reply back anything as she was lost in his warm hug.

CONT...

Love Potion - 1

Note: This is not exactly a story, just a few random scenes put together...
------------------------------------------------------------------------------
PART I
------------------------------------------------------------------------------
Preeti was almost in tears then; she was talking to her best friend Tarini over phone.

"Are you mad...?"

"No...Not exactly"

"Don't play Taru, just listen! I guess you are not in your right minds now, why did you take such a hasty decision now? You are still young, you can very well wait for a better guy, infact you will get the best guy on earth, don’t end up settling down with a ... hell yaar! I just can’t imagine only!!! Please don’t play with your own life Taru"

"No Preety, I’ve taken my decision and already conveyed it to my parents and things are gonna start now"

"So what? Just get back to them and tell them that you are not all that ok with the whole thing, nothing has started yet...ok? This is high time you voice your actual opinion"

"No Preety! Something tells me that I am going to lead to an equally happy life like now even after the wedding"

"Oh God! Taru...this is your life! I just can’t imagine such things happening to my best friend di" Preety just bursted out very hard.

"Cool down Preety, I’ve already thought over this so many times, this is not a hasty decision by any chance...my parents are very much confident on his family background and his character and I am confident on my parents..."

"Bull shit! Character, bloody! Don’t you know about him already? Don’t you know that he is one totally rotten human? Above all how can you ever digest his rubbish attitude towards girls?"

"No Preety, those were just our perceptions about him..."

"Just stop, those were not just perceptions, its solid truth and everybody knows that, if you have got amnesia by any chance, then let me remind you about him. he is one goddamn boozer who cant pass even a single day without boozing, he is one nasty bloke with too much of attitude who never even bothers to attend classes or respect girls or even staff, I just cant imagine my sweet friend with such a damn fellow"

"I am sorry Preety, I’ve already taken my decision and am just informing you now, I am not seeking any advice from you"

"Then go to hell!!! I'll tell you one final thing, you are digging your own pit! That’s all" and she slammed the phone down.

Just like tears rolled down her cheeks, her memories too rolled back to their college life.

Preety and Tarini were small town girls who jelled on very well just on the first day of their college.Almost the whole class was friends to these warm and cheerful girls.

There was one gang of dudes in their own class, whom all the girls considered really disgusting. They were the guys who lived their life king size all the time, never bothered to attend classes or pass the exams, all that was interesting to them was boozing and roaming around.

This guy called Arun was considered to be the most trouble some of the whole lot, all the girls somehow had a deep hatred towards him or rather a sense of fear.

And for Arun, life was nothing but enjoyment in a meaningless way, he also knew the kind of opinion his own classmates had about him, but he never really bothered about the whole thing, obviously it was no big deal to him.

And now, she can’t really digest that her dearest friend is gonna marry that rotten Arun. Now that it’s actually happening, she had no option but to pray that her friend’s hopes should not be shattered.

And the wedding was finally coming nearer, most of Tarini and Arun's friends were present in the wedding reception the evening before their wedding.
All of them couldn't help comparing the striking difference between the two.

Tarini, the sweet angel everyone likes, a regular student really attentive in classes, who had never even done a single mischief in whole of her life, totally loyal to her parents with a fair, beautiful, radiant and smiling face.

And Arun, the demon in the view of all Tarini's friends and even in the view of Tarini during college days, who has never attended all classes in a row, a silly bloke who goes to any extent of cheating his parents just to booze and roam around with a dark complexioned and tough face.

Tarini felt a lump in her stomach, tomorrow is THE DAY, her whole life is gonna change. Till now life has been really good, she has got the best of everything, caring parents, sweet little brother, affectionate friends, a rocking career and what not. But now, the success or failure of the rest of her whole life just lies in his bare hands. As an excited bride she could do nothing but to spend a sleepless night just waiting for a new dawn.

CONT...
Part 2